Мянган жэлнүүдэй уулзуур дээрэ зогсоноб,
Зуун жэлнүүдэй хилэ дээрэһээ золгоноб,
Һүни, үдэрэй һэлгээн соогуур мүндэлнэб,
Һара, наранай толон соогуур тодорноб.
Оршолон ехэ юртэмсэ соогоо
Обёормоор бэшэ тооһониинь мэтэб,
Ордон хэрэмэй тулгашье мэтэб,
Олдохоор шухаг түбишье мэтэб.
Заха хизааргүй Замбуулин соогуур,
Миралзаа мүшэдэй урасхал соогуур
Минии бодол дэгдээл ха даа,
Минии хүсэл ниидээл ха даа –
Удаан саг соо бэдэрээл хаб даа,
Утахан замдаа эсээш хаб даа –
Үльгэр домогойнь Шамбала хаанаб?
Үржэн Хандын орониинь хаанаб?
Нара Хажадай үзэсхэлэн хаанаб?
Будалын ороной гуламтань хаанаб?
Сансарын хүрдэһөө сүлөөрмөөр аал, теэд?
Газарай татасаһаа таһармаар аал, теэд?
Сагаа тоолоһоор, зайгаа хэмжэһээр,
Сахариг улаан Нарандаа шүтэһөөр,
Сая жэлэй толо шэнгээһэн
Һаруул шарайтай Һарадаа зальбарһаар –
Гурбадахи мянган жэлээ угтанаб,
Гуурһанай шэдеэр магтаал үргэнэб!

О, миг соприкосновенья двух тысячелетий,
О, миг слияния двух веков – столетий,
И этот миг – редчайший во Вселенной
Приветствием-магтаалом я освящаю,
Рождаясь заново в лучах и Солнца, и Луны,
Обретая новый лик на смене двух эпох.
Пылинкой крохотной себя я ощущаю,
Незаметной в огромном пространстве.
Иль я – основа мироздания, что нерушима,
Иль облик той планеты, с коей соприкасаясь,
Открываем мир иной, доселе неизвестный?
И взмывает ввысь мысль моя – молния,
В мерцающих звездах блуждает,
По безграничной Вселенной летает,
К обители духовного мира стремится,
К познанию истины с жаждою мчится.
И поиски те бесконечны, вызваны верой
Устала ль я от усилий безмерных?
Где же та Шамбала обетованная?
Где владения небесной Уржин-Ханда?
Где дух поющий Нара-Хажид?
Поталы где очаг, что сродни Деважин?
Но возможно лишь воспарение душою,
Но возможно лишь общение на расстоянии,
Пока мы в Сансаре вращаемся,
И притяжению земному подчиняемся.
И жизнь свою слагая по земному,
Время отсчитывая, пространство измеряя,
Кланяясь Солнцу красноликому,
И Луне, вобравшей свет миллионов лет
Встречаю я с почетом новое тысячеление,
Приветствую хадаком новое столение,
Возвожу магтаал волшебством пера
Вселенной новой и новому мирозданию.

Найдамтай хүйтэн үбэлэй хаһын холодожо үнгэрхэдэ,
Наранай туяагай үдэрһөө үдэртэ хурсадажа шарахада,
Һалгай Нугада хабарай амисхал айлшалжа бууба.
Һаари торгон шэнги һалхин һэбшээдэжэ дулаарба.

Саһан хайлана... Һайрамай уһан сагаалхижа үерлэхэдөө,
Саг үеын мандал бадарал дэлгэжэ түхээһэндэл,
Хэшэгээр баянхан газарай хүрьһэ энхэржэ шиигтүүлхэдээ,
Хэжэнгэ гол руу хүүюур мэтээр хүүежэ урдана.

Үльгэр соохи баатарай нойрһоо һэрижэ бодоод:
- Үбсүү сээжэеэ һэргээн амжахамни! – гэжэ хүхиһэншүү,
Хүдөө тала сэсэг намаагаар нэбшыжэ һалбаршоод,
Хүбшэ тайгата уула хадаяа дэрлэжэ хүхэрнэ.

Хэзээш һөөргөө бусахагүй
Хүхын дуунай һүнинүүд,
Хадын солгёо горхоной
Харьяа мүнгэн хүүюурбэл,
Эрхэ тангил хүбүүнэй
Эрэ зориг бадаруулна.
Угай буянааар урматай
Урин хүүхэнтэй танилсуулна.

Хүдөө нютагай арюунда
Хүхын дуунай һүнинүүд,
Сансар огторгойн уудамда
Сахилзан мүндэлөө мүшэдтэл
Илдам хоёр зүрхэнһөө
Инагай ошо дүлэтүүлнэ,
Хайра дуранайнь охинһоо
Хангай дэлхэйе уяруулна.

Хүжэ ногоон хабарай
Хүхын дуунай һүнинүуд,
Алтаар сасаран мандагша
Агуу мүнхэ нарандал
Гэнэн холшор хүбүүнэй
Гэрлэхэ заяа батажуулна.
Хадаг табиха болзортонь
Харгы зам заларуулна.

Һалхин үлеэнэ ааляар,
Һаршаганан дуулдана элеэр,
Хангай тайгын үлхөө модод
Хабарай хөөрэлдөөе шагнанад

Хугшэржэ мохитошоһон һалхин
Хүнгэрэг саһаяа тараан,
Харгын захаар суглуулан,
Хамбашадай зам хаанад.

Хабарай наран шангаржа,
Хүрьһэтэ газараа хайлуулна.
Хайлаһан саһан һайрмагтажа,
Хабарнай зунтаяа хөөрэлдэнэ.

Хөөрэлдөөнэй һабагша таһалан,
Хүйтэн мүндэрөөр хайнагтан,
Хабарай һалхин эшхэрнэ,
Хайра гамгүйгөөр үлеэнэ.

Хабарай хөөрэлдөөн юун тухайб,
Жэлэй ээлжээн – дүрбэн сагай,
Жэнхэни нажар, зүн тухай,
Хээрын нооной шэмэ тухай...

Үбэлдөө эсэһэн тэнгэри
Үнгэтэ хүхэ зүһэ шэгээ,
Үглөөгүүр тээшэ элирүүлэн,
Үдэртөө зүүдхэлээ зүүнэ.

Хабарай хөөрэлдөөнэй домогынь –
Хуураа татаһан үльгэршэн.
Үлгын дуунай аялга хүгжэмынь –
Утаһан жэмбүүртэй лимбэшэн.

Газарнай гэдээд хүгжэмдэжэ,
Гүлгэтэй үшөөһэеэ хиисхүүлнэ.
Тэнгэриин үүлэд сагааржа,
Тамаран огторгойдоо амарна.

Залаата ургынууд добоороо
Задаран, хүхэрэн сэсэглээ,
Шугы соо мойһод сэсэглээ,
Шубуудай зада эхилээ.

Хабарай хөөрэлдөөн юун тухайб,
Хайлан хайнагтаһан саһан тухай,
Дунгяа гэрэлтэй зун тухай,
Дууран ногоорһон тала тухай...

Хүнэй ажабайдалда юуншье болодог...
Хүрьһэтэ дэлхэйн жама ёһо иимэ,
Бэе бэетэеэ хэрэлдэжэ хахасаашье һаа,
Байтараа дахинаа уулзажа эхилдэг...

Наһатай болоходоо хүн бүхэн
Наһанайнгаа харгые шүүмжэлжэ ородог.
Удэр бүхэнэй шууяатай юрьеэн
Үбгэрһэн хүнүүдтэ хашартай болошодог...

Үдэр һүнимнэйшье илгаатай даа,
Үүлэтэйшье, бороотойшье байдаг даа,
Үдэрэй һанаан, һүниин зүүдэн,
Үргэһэ нойроошье алдахабди мэгдэн...

Хүнэй ажабайдалда юуншье болодог,
Уулзатараа баяртай гэхэшье саг ерэдэг,
Ууган тоонто шоройтой газарһаашни үлүү
Хун бүхэндэ нангин дайда байха гү?...

Аадартай, мүндэртэй байһан аад лэ,
Аалихан байдал тогтошодог лэ,
Эржэн шулуун элэтэрээ нимгэрдэг лэ,
Эдеэшэгүй юумэн болбосордог лэ...

Бороогой һүүлээр эсэшэһэн таламнай
Борьбо дээрээ үндыжэ амилдаг.
Хожомдожо уулзаһан хоёрой инаг дуранһаа
Халюун сабшалан нугамнайшье ногоордог...

Хунэй ажабайдалда юуншье болодог,
Хүхэ торгон хадагшье үнгөө бууралдаг,
Хуушарһан юумые шэнэлхэеэ оролдон,
Хүн бүхэн эрмэлзэнэ туяа татан...

Бэе бэеэ гомдохоонобди ойлгонгүй,
Зан абарииень хэшээжэ хайрланагүйб,
Залуушуулаа дүнгэн үргэнэгүйбди,
Бэлэн юумэндэ дуратай байнабди...

Эзэгүй гэр хооһоржо үмхирдэг,
Эрэ эхэнэрэй харгы хоёр тээшээ
Эреэелэн маряалжа, хотирон һалаатадаг,
Эд бүд, хубсаһа хунаршье хуушардаг...

Хүнэй ажабайдалда юуншье болодог,
Гашуудалай үүдые бүхөөр хаажа,
Хүжэтэ жаргалай булан нээжэ,
Гал гуламтаяа бултадаа һэргээе даа...

Наран һүлдэтэ Москвагай түбтэ
Нангин Пушкинай талмай оршоно.
Үнэн һайхан мэдэрэлдэ абтан,
Үдэр бүхэндэ тэндэ ошоноб.

Хуша ногоон сэсэглигэй дунда,
Хүйтэн уһата сэсэрлигэй тэндэ
Хүрин саад - түмэрөөр шудхамал
Хүрэг мандайна - Пушкинай мүн.

Цилиндр малгайгаа арадаа баряад,
Сэсэглигһээ үндэр табсан дээрэ тобойно
Хажуудань ошонхойби холын буряад,
Гайхалтай заа хүн доронь байнаб.

Бадаг мүрнүүдээ аргаахан шэбэнэнэм
Бараг удха түгэлдэрөөр һанагдана.
Саашанхи замаа эндэһээ шэртэхэдэм
Сарюун, арюун мэтэ үзэгдэнэ.

Наран һүлдэтэ Москвада абаһан
Нангин һургаалдам хизаар байхагүй.
Агуу Пушкин - шам тээшэ зориһон
Арадайм зүргэ үбһөөр ургахагүй.

Ажаһууха хүсэлөөр салгидаһан наһамни
Нарбай сагаан һарын саһаншуу,
Ажабайдалые сэгнэжэ үрдиһэн һэшхэлни
Наранһаа шатаһан набшаһанай шүүдэршуу

Түхэл шарайгаа үхибүүдтээ мүнхэлөөд,
Томоогүй наһаяа эдлэн ябанаб,
Эрьехэ байдалдаа һанаагаа зобоод,
Эхэ хүнэй жаргал эдлэнэб.

Дуулан дурлан ябадаг наһамнай
Үхибүүдэйм нангин түшэгынь болуужан,
Бүдэрөөд бусадаггүй эрид хүсэлни
Бүрхэг үдэрынь тулгань болуужан!